برای مشاهده مقالات مرتبط با موضوع، روی نام موضوع کلیک کنید.
سمیه مشایخ؛ زهره زرشناس
چکیده
متون سغدی بر اساس موضوعات متفاوتی دستهبندی میشوند. میتوان تمثیلهای سغدی را به عنوان یک ژانر ادبی در میان آنان تقسیم بندی کرد. وارنر برونو هنینگ از محقیقین پیشگامی بود که ردّپای داستانهای پنچتنتره را در تمثیلهای سغدی یافت. یکی از خصیصههای این متون روایتی موجز از اصل داستان است. نسخۀ SI 5704 به عنوان روایت کوتاه سغدی از داستان ...
بیشتر
متون سغدی بر اساس موضوعات متفاوتی دستهبندی میشوند. میتوان تمثیلهای سغدی را به عنوان یک ژانر ادبی در میان آنان تقسیم بندی کرد. وارنر برونو هنینگ از محقیقین پیشگامی بود که ردّپای داستانهای پنچتنتره را در تمثیلهای سغدی یافت. یکی از خصیصههای این متون روایتی موجز از اصل داستان است. نسخۀ SI 5704 به عنوان روایت کوتاه سغدی از داستان سیزدهم، تنترۀ اول پنچتنتره، یعنی «داستان لاک-پشتی که از چوب افتاد» مشخص شد. در داستان سنسکریت ویشنوشرمن، یک برهمن هشتاد ساله، که نویسندۀ اصلی داستان است سخن حکیمانهای را از فردی به نام "منو" نقل میکند که در متن سغدی نیامده. در زبانهای هند و ژرمن او نمونۀ نخستین انسان است و معنی نام او بین «انسان» و «مرد» در نوسان است. همچنین چهارده حاکم اساطیری به نام منو، بر زمین حکم میرانند که نام هر یک «منو» است. مونیر ویلیامز معادل «انسان کامل» را برای منو، در واژه نامۀ خود میآورد. این جستار تلاش دارد تا شخصیت "منو" را با انسان کامل ابن عربی بر اساس فلسفۀ خالده، که معتقد است برخی موضوعات در ادوار مختلف در فلسفۀ تاریخ جاری، مشترک و قابل تشخیص هستند را قیاس کند. این جستار تلاش دارد با بررسی هر پرسش و تحقیق درمورد آن به پرسشهای فوق پاسخ دهد:1- بررسی هویت منو. 2- ریشهشناسی منو در زبانهای هند و ژرمن چیست؟ 3-کدام متون سنسکریت هویت او را تأیید میکنند؟ 4- آیا نمونۀ دیگری دارد؟ 5- چه چیز او را با انسان کامل مرتبط میکند؟
علی مصلحی مصلحآبادی؛ زهره زرشناس
چکیده
تلاشهای زبانشناسان برای ریشهیابی واژههای زبانهای ایرانی پیشینهای طولانی در ایران و کشورهای دیگر، بهویژه کشورهای اروپایی، دارد و پیشرفتهای اخیر در باب مطالعات تاریخی و تطبیقی زبان نیز به دقت بیشتر در این زمینه و پیش نهادن نظرهای تازه در کنار بازنگری نظرهای پیشینیان منجر شدهاست. در این پژوهش، سعی شده که با بهرهگیری ...
بیشتر
تلاشهای زبانشناسان برای ریشهیابی واژههای زبانهای ایرانی پیشینهای طولانی در ایران و کشورهای دیگر، بهویژه کشورهای اروپایی، دارد و پیشرفتهای اخیر در باب مطالعات تاریخی و تطبیقی زبان نیز به دقت بیشتر در این زمینه و پیش نهادن نظرهای تازه در کنار بازنگری نظرهای پیشینیان منجر شدهاست. در این پژوهش، سعی شده که با بهرهگیری از روشهای مطالعات تطبیقی زبانهای هندواروپایی و تلفیق آنها با دانستههای موجود از زبانهای ایرانی، بخشی از واژههای گنجینة زبانهای ایرانی بررسی و با نیای هندواروپایی آغازین آنها مرتبط شود. برای این منظور، با روش تطبیقی و «معنا-تبارهشناختی»، نخست تلاش میشود که ریشهای مادر در هندواروپایی آغازین بازسازی و سپس با بهرهگیری از سوابق شناختهشده از موارد گسترندافزایی به ریشة مادر و بررسی سوابق این ریشههای گسترنددار در ایرانی، برای برخی از واژههایی که تا کنون ریشهای برای آنها داده نشده، نیایی درخور معرفی شود و برای برخی دیگر نیز ریشههایی جایگزین پیشنهاد گردد. در اینجا به بررسی ریشة مادرِ *sel- و بازتابهای آن در برخی از زبانهای ایرانی پرداخته میشود و در این میان همتبارهای آنها در زبانهای دیگرِ هندواروپایی نیز بهصورت ضمنی معرفی میشوند.