نوع مقاله : مقاله پژوهشی

نویسنده

دانش‌آموختۀ دکتری زبان و ادبیات فارسی رازی کرمانشاه، کرمانشاه، ایران.

چکیده

داستان‌های ملّی، در دوره‌های گوناگون، نقل و کتابت و بازنویسی شده‌اند و از همین روی روایت‌های مختلفی از آنها شکل گرفته‌است که بررسی آنها می‌تواند سیرِ دگرگونیِ روایت‌های ملّی را به دست دهد. یکی از دگرگونی‌های رایج در این روایت‌ها گسترش آنهاست که گاه با هدفِ توضیح و تفسیر یک جمله یا بخشی از روایتِ اصلی، در قالبِ داستانی فرعی، انجام شده‌است. این داستان‌های فرعی می‌توانند به گشودن گره‌های متنی نیز کمک کنند؛ زیرا درکِ تاریخی از یک جمله یا واژه را در قالبِ روایتی فرعی به دست می‌دهند. یکی از مواردِ گسترش روایت، داستانی است که در پاره‌ای از منابع تاریخی در بحث از اصلاحاتِ مالی انوشیران آمده‌است. خطِ روایتِ شاهنامه و بیشتر تواریخ در اصلاحاتِ مالی انوشیروان چنین است که با اشارۀ کوتاهی به وضعیّت خراج در دورۀ پادشاهان پیشین، از آغاز شدنِ اصلاحات در روزگارِ قباد سخن می‌رود که با مرگِ او ناتمام می‌ماند و انوشیروان این اصلاحات را ادامه می‌دهد. بعضی از تواریخ در این خط بُرشی زده‌اند و پیش از آنکه سخن از اصلاحات انوشیروان را آغاز کنند، داستانی نقل کرده‌اند که بر پایۀ آن در روزگارِ قباد، یک زنِ روستایی، پیش از حساب و شمارشِ محصولِ درختان توسط مأمورانِ مالیاتی، به کودکش اجازه نمی‌دهد به میوه دست بزند. در این تواریخ، همین داستان سببِ دلسوزی قباد به حالِ رعیّت و انگیزۀ اصلی او برای اصلاحات مالی نمایانده شده‌است. جملۀ کانونیِ این روایت، «ممنوعیتِ دست زدن به میوه» است که در مصراعی از شاهنامه نیز به صورتِ «نه کس دست را سوی رسته پسود» بازتاب یافته و در چاپ‌ها و دستنویس‌های این کتاب وضعیّتی آشفته دارد. در این مقاله، نخست، با کمکِ این روایتِ جنبی، دربارۀ ضبط و معنای درست این مصراع از شاهنامه سخن گفته شده‌است. پس از آن نیز دربارۀ اصالتِ نقلی و خاستگاهِ این روایت در بخش دوم مقاله بحث شده و بدین شکل یکی از نمونه‌های گسترش روایت در روایت‌های ملّی نشان داده شده‌است.

کلیدواژه‌ها

موضوعات

عنوان مقاله [English]

Expansion of a Narrative and Role of This in the Correction and Report of Hemistich in Shahnameh

نویسنده [English]

  • خلیل کهریزی

Ph. D. Graduated of Persian Language and Literature, Razi University of Kermanshah, Kermanshah, Iran.

چکیده [English]

The spread of national narrations is common in the history of their narration and writings. Sometimes this expansion is done with the aim of explaining and interpreting a sentence or a part of the main narrative, in the form of a sub-story. Therefore, these stories can also help to unveil the textual knots; because they gain a historical understanding of a sentence or a word in the form of a sub-narrative. One of the cases of spreading the narrative is the story that has been mentioned in some sources in the discussion of Anoushiran''s financial reforms. In talking about the financial reforms of this king, the line of narration in Shahnameh and most of the chronicles is such that with a brief reference to the status of tribute in the period of previous kings, there is talk of the beginning of reforms in Ghobad''s time when remains unfinished with his death and Anoushiran continued the reforms . Some chroniclers have cut along this line, and before beginning to talk about Anoushirvan''s reforms, they have narrated a story that is also Ghobad''s main motivation for financial reform. In this article, we try, first, to talk about the recording and the correct meaning of the phrase "No one praises the escaped one" of the kingdom of Anoushirvan, which is in a chaotic state in the manuscripts and the editions of this book, with the help of this narration. After that, we will discuss the authenticity of the narration and the origin of this narration in the second part of the article, and thus show one of the examples of the spread of narration in the national narrations.After that, we will discuss the authenticity of the narration and the origin of this narration in the second part of the article, and thus show one of the examples of the spread of narration in the national narrations

کلیدواژه‌ها [English]

  • National Narration
  • Ghobad
  • Anoushirvan
  • Financial Reforms
  • Shahnameh
  • Correction
آیدنلو، سجاد،1394، دفتر خسروان (برگزیدۀ شاهنامۀ فردوسی)، چاپ دوم، تهران، سخن.
ابن اثیر، علی بن محمد،1384، تاریخ کامل، ترجمۀ سیدمحمدحسین روحانی، چاپ سوم، تهران، اساطیر.
ابن بلخی،1385، فارسنامه، تصحیح و تحشیه گای لسترنج و رینولد الن نیکلسون، چاپ اوّل، تهران، اساطیر.
ابن مسکویه، احمد بن محمد،1379، تجارب الامم (المجلد الاول)، حققه و قدّم له الدکتور ابوالقاسم امامی، الطبعة الثانیه، طهران، دار سروش للطباعه و النشر.
اصفهانی، حمزه بن حسن،1346، تاریخ پیامبران و شاهان، ترجمۀ جعفر شعار، چاپ اوّل، تهران، بنیاد فرهنگ ایران.
بلعمی، ابوعلی محمد،1392، تاریخ بلعمی، تصحیح ملک‌الشعرای بهار، به کوشش محمد پروین گنابادی، چاپ پنجم، تهران، زوار.
البنداری، الفتح بن علی،1970،  الشاهنامه، نظمها بالفارسیه أبوالقاسم الفردوسی، قارنها بالاصل الفارسیّ و أکمل ترجمتها فی مواضع و صححها و علّق علیها و قدّم لها الدکتور عبدالوهاب عزام، طهران، طبعه بالافست.
تجارب الأمم فی اخبار ملوک العرب و العجم،1373، تصحیح رضا انزابی‌نژاد و یحیی کلانتری، چاپ اوّل، مشهد، دانشگاه فردوسی.
تفضّلی، احمد،1376، تاریخ ادبیّات ایران پیش از اسلام، چاپ اوّل، تهران، سخن.
ثعالبی، عبدالملک بن محمود،1385، شاهنامۀ ثعالبی، ترجمۀ محمود هدایت، چاپ اوّل، تهران، اساطیر.
خالقی مطلق، جلال،2537، «ابوعلی بلخی»، دانشنامۀ ایران و اسلام، ج 8، زیر نظر احسان یارشاطر، چاپ اوّل، تهران، بنگاه ترجمه و نشر کتاب، ص 1073 ـ 1078.
ــــــــــــــــــ،1386، «از شاهنامه تا خداینامه جستاری دربارۀ مآخذ مستقیم و غیر مستقیم شاهنامه (با یک پیوست: فهرست برخی متون از دست رفته به زبان پهلوی)»، نامۀ ایران باستان، ش 13 و 14، ص 3 ـ 120.
ــــــــــــــــ،1389، یادداشت‌های شاهنامه، چاپ اوّل، تهران،مرکز دایرة‌المعارف بزرگ اسلامی.
خطیبی، ابوالفضل،1375، «نگاهی به کتاب نهایة الارب و ترجمۀ فارسی قدیم آن»، نامۀ فرهنگستان، دورۀ پانزدهم، ش 4، ص 140 ـ 149.
ــــــــــــــ،1385، «کاتب خوش‌ذوق و دردسر مصحّح»، دربارۀ شاهنامه (برگزیدۀ مقاله‌های نشر دانش 11)، چاپ اوّل، تهران، مرکز نشر دانشگاهی، ص 49 ـ 68.
ـــــــــــــــ،1396، «چرا داستان آرش کمانگیر در شاهنامه نیست؟»، نامۀ فرهنگستان، س 16، ش 1 (شمارۀ پیاپی 61)، پاییز، ص 143 ـ 161.
دینوری، احمد بن داود،1390، اخبار الطوال، ترجمۀ محمود مهدوی دامغانی، چاپ هشتم، تهران، نی.
راوندی، مرتضی، 1378، تاریخ اجتماعی ایران، تهران، نگاه.
شاپور شهبازی، علیرضا، 1389، تاریخ ساسانیان: ترجمۀ بخش ساسانیان از کتاب تاریخ طبری و مقایسۀ آن با تاریخ بلعمی، چاپ اوّل، تهران، مرکز نشر دانشگاهی.
الطبری، محمد بن جریر، بی تا، تاریخ الطبری: تاریخ الأمم و الملوک، تحقیق محمد ابوالفضل ابراهیم، بیروت.
غفوری، فرزین،1397، سنجش منابع تاریخی شاهنامه، چاپ اوّل، تهران، میراث مکتوب.
فردوسی، ابوالقاسم،1970، شاهنامه، ج 8، تصحیح رستم علی‌یف، زیر نظر ع. آذر، مسکو، آکادمی علوم اتحاد شوروی.
ـــــــــــــــــ،1379، شاهنامۀ فردوسی همراه با خمسۀ نظامی، چاپ عکسی از روی نسخۀ متعلق به مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی مربوط به سدۀ هشتم هجری قمری، با مقدمۀ دکتر فتح‌اللّه مجتبایی، چاپ اوّل، تهران، مرکز دائرة‌المعارف بزرگ اسلامی.
ـــــــــــــ،1380، شاهنامه، تصحیح مصطفی جیحونی، چاپ سوم، اصفهان، شاهنامه‌پژوهی.
ـــــــــــــ،1386، شاهنامه، تصحیح ژول مول، به کوشش پرویز اتابکی، چاپ چهارم، تهران، علمی و فرهنگی.
ـــــــــــ،1389 الف، شاهنامه، به کوشش جلال خالق مطلق، جلدهای ششم و هفتم با همکاری محمود امیدسالار و ابوالفضل خطیبی، چاپ سوم، تهران، مرکز دایرةالمعارف بزرگ اسلامی.
ـــــــــــ،1389 ب، شاهنامه، نسخه‌برگردان از روی نسخۀ کتابت اواخر سدۀ هفتم و اوایل سدۀ هشتم هجری قمری (کتابخانۀ شرقی، وابسته به دانشگاه سن‌ژوزف بیروت)، به کوشش ایرج افشار، محمود امیدسالار، نادر مطلبی.
کاشانی، با مقدمه‌ای از جلال خالقی مطلق، چاپ اوّل، تهران، طلایه.
ـــــــــــ،1390، نامۀ باستان، ج 9، ویرایش و گزارش شاهنامۀ فردوسی از میرجلال‌الدّین کزّازی، چاپ دوم، تهران، سمت.
ـــــــــــــ،1391، شاهنامه، تصحیح محمد نوری عثمانوف و دیگران، زیر نظر مهدی قریب، تهران،
سروش با همکاری دانشگاه خاورشناسی مسکو.
ـــــــــــــ،1393، شاهنامه، پیرایش جلال خالقی مطلق، چاپ اوّل، تهران، سخن.
قزوینی، محمد،1362، «مقدمۀ قدیم شاهنامه»، هزارۀ فردوسی، تهران، دنیای کتاب، ص 151 ـ 176.
قمی، حسن بن محمد بن حسن، 1385، تاریخ قم، ترجمۀ حسن بن علی بن عبدالملک قمی، تصحیح محمدرضا انصاری قمی، قم، کتابخانۀ آیت‌الله مرعشی.
گردیزی، ابوسعید عبدالحی،1384، زین‌الاخبار، به اهتمام رحیم رضازاده ملک، چاپ اوّل، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
نهایة الارب فی اخبار الفرس و العرب، 1375، به کوشش محمدتقی دانش‌پژوه، چاپ اوّل، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
مجمل‌التواریخ و القصص، 1389، تصحیح و تحشیۀ ملک‌الشعرای بهار، چاپ اوّل، تهران، اساطیر.
مستوفی، حمدالله، 1377،  ظفرنامه به انضمام شاهنامۀ فردوسی، چاپ عکسی از روی نسخۀ خطی مورخ 807 هجری به شمارۀ or.2833 به خط محمود الحسینی، زیر نظر نصرالله پورجوادی و نصرت‌الله رستگار، چاپ اوّل، تهران، مرکز نشر دانشگاهی.
مسعودی، علی بن حسین، 1365، التنبیه و الاشراف، ترجمۀ ابوالقاسم پاینده، چاپ دوم، تهران، علمی و فرهنگی.
مینوی، مجتبی،1386، فردوسی و شعر او، چاپ چهارم، تهران، توس.