نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسندگان
1 دانشجوی دکتری فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات
2 استاد فرهنگ و زبان‌های باستانی ایران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم و تحقیقات
چکیده
زرتشتیان را رسم بر این بود که مردگان خود را برای تدفین در دخمه می نهادند. دخمه های اولیه آنان بنایی بسیار ساده بر دیوارۀ کوه بود. از دورۀ اسلامی دخمه های دست ساز از خشت و سنگ پدید آمد که به برج شهره شد. در هند، زرتشتیان مهاجر موسوم به پارسیان، رسم دخمه نشانی را حفظ کردند. با گذشت زمان، پارسیان دخمه های جدیدتری مطابق با هوای مرطوب هند ساختند. رسم بنیان دخمۀ پارسیان تانا خوانده می شود. اجزای این مراسم شامل گذاشتن شالوده و تقدیس بنای دخمه است که در آن اصولی همچون کوبیدن سیصد و یک میخ بر زمین و گرداندن طنابی پنبه ای به گرد این میخ ها رعایت می شد. شرح این مراسم در متونی چون روایات فارسی و متن پهلوی وجرکرد دینی ضبط شده است. از اواسط سدۀ نوزدهم رسم دخمه نشانی متأثر از جریان روشنفکری دینی در ایران منسوخ شد و در هند به چالش میان مذهبی های تندرو و اصلاح‌طلـب پارسی تبدیل شد. در این پژوهـش، انواع دخمه های زرتشتی بررسی و سیر تحول بنای دخمه با تکیه بر جـنبه های آیینی و دینی آن ارزیـابی میشود و به موقعیت دخمه های زرتشتی در عصر حاضر نیز توجه خواهد شد.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
A Comparative Look at the Zoroastrians Dakhmas in Iran and India and the Ritual and Religious Aspects of Making the Dakhma in the Parsees Tradition
نویسندگان [English]
- Iraj enayatizadeh 1
- Jaleh Amouzegar 2
1 Ph.D. Candidate of Ancient Iranian Culture and Languages, Islamic Azad university
2 Professor, Department of Ancient Iranian Culture and Languages, Islamic Azad university
چکیده [English]
The Zoroastrians has the burial custom of offering their dead to the dakhme. The early dakhmes were extremely simple buildings on the wall of the mountains. In the Islamic era, the handmade dakhmes of clay and stone were called borj (tower). In India, the immigrant Zoroastrians, called Parsis, preserved their burial custom. Over time, the Parsis made newer dakhmes in accordance with the humidity of India. The custom of burial in dakhme is called Tana among Parsis. The ceremony included principles such as laying the foundation of dakhme, sanctifying it, and driving 301 nails into the ground and rolling a cotton rope around them. The description of these ceremonies is recorded in texts such as Revayat-e Farsi and Wijarkard-e dini. Since the middle of the nineteenth century, the dakhme ritual has been abolished in Iran as a result of the religious intellectual movement. In India it became a challenge between the radical and reformist religious Parsis. In this research, various types of Zoroastrian dakhmes are studied. Also, the evolution of dakhme building is evaluated, regarding its ritual and religious aspects, and the position of Zoroastrian dakhmes in the present time is regarded as well.
کلیدواژه‌ها [English]
- Zoroastrians
- Parsis of India
- customs of the dead
- dakhme
- Tana
- Pavi
)
