نوع مقاله : مقاله پژوهشی
نویسنده
استادیار گروه زبان و ادبیات فارسی دانشگاه بیرجند
چکیده
متون فارسی- عبری، متونی هستند که به زبان فارسی و به خط عبری به نگارش درآمده‌اند. سابقة پیدایش این متون به پیش از نخستین اثر فارسی به خط عربی، یعنی کتاب الابنیه عن حقایق الادویه اثر ابومنصور موفق هروی به کتابت اسدی طوسی (447 هجری قمری) بازمی‌گردد. بنابراین تحقیق دربارة این متون برای بررسی‌های تاریخی زبان فارسی امری حیاتی و بسیار مهم است. یکی از حوزه‌های بسیار مهم متون فارسی- عبری ترجمه‌های تورات به ویژه اسفار خمسه به زبان فارسی و به خط عبری است. کهن‌ترین ترجمه تاریخ‌دار اسفار خمسه به فارسی- عبری، نسخة اسفار خمسة لندن، معروف به PL است که در بریتیش میوزیوم لندن نگهداری می‌شود. این نسخه در 15 مارس 1319 میلادی کتابت شده، مترجم اصلی آیات آن شخصی به نام ابی سعید و کاتب (و احتمالاً یادداشت‌نویس) آن نیز شخصی به نام یوسف بن موسی بوده است. این متن دارای ویژگی‌های منحصر به فرد لغوی، رسم‌الخطی، صرفی و نحوی بسیاری است. نگارنده در این مقاله تنها به معرفی مختصر ویژگی‌های کلی این متن، مانند رسم‌الخط، شیوة اعراب‌گذاری، انجامة نسخه، مکان کتابت و نام مترجم و کاتب پرداخته، بررسی‌های دقیق‌تر در حوزه‌های لغوی و زبان‌شناختی را به مقالات بعدی وامی‌نهد.
کلیدواژه‌ها
عنوان مقاله [English]
Introductory analysis of some features of London’s Pentateuch (PL) the oldest dated translation of Torah in Persian-Hebrew script
نویسنده [English]
- Hamed Nowrouzi
Assistant professor, University of Birjand
چکیده [English]
Persian-Hebrew texts are written in Hebrew orthography. Their records go back to the period before The Essential Books about Drugs’ Nature, the first Persian text in Arabic orthography by Abu Mansour Mowaffaq Herawi which was inscribed by Assadi Tousi in 447 A.H. Therefore, it seems very important to scrutinize such texts for the study of Persian language. One of the most important samples of Persian-Hebrew texts is the translations of Torah, especially the translations of Pentateuch in to Persian written in Hebrew orthography. The oldest dated Persian-Hebrew translation of the Pentateuch is a version known as PL in British Museum. This version had been inscribed on 15 March 1319 A.H. The main translator of this text was Abi Saeed and its scribe, Yousef Bin Musa. This text has many unique lexical and orthographic features. The author of present essay propounds a brief introduction about its general features such as the manner of its diacritics, its colophon, the place of its inscription, the name of its scriber and translator and adjourns more careful analysis about its lexical and linguistic features for other essays.
کلیدواژه‌ها [English]
- Persian-Hebrew
- London’s Pentateuch (PL)
- Orthography
- diacritics
)