برای مشاهده مقالات مرتبط با موضوع، روی نام موضوع کلیک کنید.
علی شهیدی؛ سولماز جوادپور
چکیده
یسنای 38 که یسن میانی هفت ها(ت) است، به ستایش آبها و زنان/ایزدبانوان اختصاص دارد. در بندهای سوم و پنجم این یسن صفاتی برای آبها به کار رفته است که یا منحصربهفرد هستند یا در اوستا درجهی تکرار بسیار پایینی دارند به همین دلیل دربارهی معنایشان ابهام وجود دارد؛ به ویژه صفت اهورانی که برخی آن را به «زنان اهورا» تعبیر کردهاند. با مقایسهی ...
بیشتر
یسنای 38 که یسن میانی هفت ها(ت) است، به ستایش آبها و زنان/ایزدبانوان اختصاص دارد. در بندهای سوم و پنجم این یسن صفاتی برای آبها به کار رفته است که یا منحصربهفرد هستند یا در اوستا درجهی تکرار بسیار پایینی دارند به همین دلیل دربارهی معنایشان ابهام وجود دارد؛ به ویژه صفت اهورانی که برخی آن را به «زنان اهورا» تعبیر کردهاند. با مقایسهی زند یسن 38 و متون دورهی میانه به نظر میرسد این متن مبنای تقسیمبندی انواع آبها در متون مذهبی دوره میانه است که اهمیت بررسی آن را افزایش میدهد؛ اما بررسی زند نیز کمک زیادی به رفع ابهام در معنی این یسن نمیکند زیرا در بیشتر موارد کلمهی اوستایی عینا تکرار شده و تنها تفسیری بدان افزودهاند. در برخی موارد معنی یا تفسیر پهلوی از نظر ریشهشناسی و ظاهری، شباهتی به واژهی اوستایی ندارند و به نظر میرسد در زمان تدوین زند نیز دربارهی این واژهها و معنای آنها اتفاقنظر وجود نداشته است. هدف این پژوهش این است که با مقایسهی صفات و عبارات بیانشده در متن اوستایی و زند آن، این کلمات ترجمه و ریشهیابی شده و میزان انطباق آنها در دو دوره بررسی شود. سعی شده به این پرسشها پاسخ داده شود که تفسیرهای موبدان نویسندهی زند تا چه حد با متن اوستایی همخوانی دارد و در کار آنها امانتداری در ترجمه تا چه حد رعایت شده و تفکرات و عقاید موبدان ساسانی تا چه حد بر روی این ترجمه و تفسیرشان تاثیر گذاشتهاند.