Document Type : Research Paper

Authors

Assistant Professor, Kosar University of Bojnourd

Abstract

Abū-Helāl ʻAskari, is a scholar with Iranian root, who was born in the fourth century A.H. in Xūzestān. He, like many other Iranian authors of his age, chose to write his works in Arabic. Al-avāʼel is the title of his historic - literary book on ethnic groups, and its ninth chapter is dedicated to the "ʻajam", with outstanding reports on pre-Islamic -specifically the Sassanid- era. His Iranian origin and acquaintance with the Persian language, led to valuable considerations on the meaning and origin of some words such as Mehmān and Mehregān. Al-avāʼel, including valuable unique accounts on Iran, outranks other literary and historical works in Persian or Arabic. According to the studies, researchers' unfamiliarity with Al-avāʼel has resulted in its oblivion; therefore, in this paper firstly Abu-helāl is introduced, then those accounts of the book which are related to Iran are translated, studied, and explained.

Keywords

ابن داود دینوری (1960)، الأخبار الطوال، تصحیح عبد المنعم عامر، قاهره، دار احیاء الکتب العربی.
ابن طاهر مقدسی (بی تا)، البدء و التأریخ، ج 3 و 4، بورسعید، مکتبه الثقافه الدینیه.
 ابن قتیبه دینوری (1992)، المعارف، تصحیح ثروت عکاشه، قاهره، الهیئه المصریه العامه للکتاب.
 ابن الوردی، سراج الدین عمر (2008)، خریده العجائب و فریده الغرائب، تصحیح أنور محمود زناتی، قاهره، مکتبه الثقافه الإسلامیه.
 ابو حیان توحیدی (1988). البصائر و الذخائر، ج 2، تصحیح وداد القاضی، بیروت، دارصادر.
 ابوهلال عسکری (1408ق)، الأوائل، طنطا: دارالبشیر.
 _________ (بی تا)، دیوان المعانی، ج 2، بیروت، دارالجیل.
 اوستا (1371)، گزارش و پژوهش جلیل دوستخواه، تهران، مروارید.
 تفضلی، احمد (1345)، «آبسالان، یک واژۀ ناشناخته در مینوی خرد»، نشریة انجمن فرهنگ ایران باستان، سال 4، شماره 1، صص 42-45.
ثعالبی، ابومنصور (1368)، غرر أخبار ملوک الفرس و سیرهم، ترجمة محمد فضائلی، تهران، نقره.
جاحظ، عمرو بن بحر (1423ق)، المحاسن و الأضداد، بیروت، دار و مکتبه الهلال.
حاجی خلیفه (1941)، کشف الظنون عن أسامی الکتب والفنون، ج 1، بغداد، مکتبه المثنی.
حمزۀ اصفهانی (بی­تا)، تاریخ سنی ملوک الأرض و الأنبیاء، بیروت، دار مکتبه الحیاه.
راشد محصل، محمد تقی (1389)، دینکرد هفتم، تهران، پژوهشگاه علوم انسانی و مطالعات فرهنگی.
طبری، محمد بن جریر (1387ق)، تاریخ الرسل و الملوک، ج 1 و 2. بیروت، دارالتراث.
طبری، محمد بن جریر (2000)، جامع البیان فی تأویل القرآن، ج 5، تصحیح احمد محمد شاکر،  مؤسسه الرساله.
فردوسی، ابوالقاسم (1394)، شاهنامه، تصحیح جلال خالقی مطلق، تهران، سخن.
قلقشندی، احمد بن علی (بی تا). صبح الأعشی فی صناعه الانشاء، ج 1، بیروت، دار الکتب العلمیه.
مجلسی، محمد باقر (بی تا). بحار الأنوار، ج 48 و 56، بیروت، مؤسسة الوفاء.
محمد حسین بن خلف تبریزی (1342)، برهان قاطع، ج 3، تصحیح محمد معین، تهران، ابن‌سینا.
 مسعودی، ابوالحسن بن علی (2005). مروج الذهب و معادن الجوهر، ج 1، تصحیح کمال حسن مرعی، بیروت، المکتبه العصریه.
نفیسی، علی اکبر (1355)، فرهنگ نفیسی، تهران، کتابفروشی خیام.
نهایة الارب فی أخبار الفرس و العرب (1375)، تصحیح محمد تقی دانش­پژوه، تهران، انجمن آثار و مفاخر فرهنگی.
یاقوت حموی (1993)، معجم الأدباء، ج 2، تصحیح احسان عباس، بیروت، دار الغرب الاسلامی.
یاقوت حموی (1995)، معجم البلدان، ج 4، بیروت، دار صادر.