پدرام جم
چکیده
حقوق خصوصی زرتشتیان دورة ساسانی که در مادیان هزار دادستان منعکس شده دو نوع پایندانی (ضمانت) را بازمیشناسد: پایندانی به خواسته (pāyandānīh pad xwāstag) و پایندانی به تن (pāyandānīh pad tan). مورد نخست که با ضمانه بالشیء/ ضمانه بالمال در فقه اسلامی قابل مقایسه است ابهام کمتری دارد، اما مورد دوم به دلیل فرمولبندی ظاهراً پیچیده و تا حدی به سبب زمینة ...
بیشتر
حقوق خصوصی زرتشتیان دورة ساسانی که در مادیان هزار دادستان منعکس شده دو نوع پایندانی (ضمانت) را بازمیشناسد: پایندانی به خواسته (pāyandānīh pad xwāstag) و پایندانی به تن (pāyandānīh pad tan). مورد نخست که با ضمانه بالشیء/ ضمانه بالمال در فقه اسلامی قابل مقایسه است ابهام کمتری دارد، اما مورد دوم به دلیل فرمولبندی ظاهراً پیچیده و تا حدی به سبب زمینة حقوقی کمتر شناختهشدة آن، تا کنون به درستی شناسایی و بررسی نشده و ارتباط عناصر آن مبهم باقی مانده است. برداشت ناصحیح و ترجمههای نادرست این موارد به برابرانگاریهای واژگانی همچون tan/برده انجامیده و نتایج حقوقی اشتباهی همچون فرض بردگی در اثر بدهکاری در حقوق زرتشتی ساسانی را پدید آورده است. مقایسة این موارد با نوعی از ضمانت در فقه اسلامی که ضمانه بالنفس نامیده میشود و فرمولبندی و زمینة معنایی و حقوقی آن نیز بهخوبی شناخته شده، حل معمای آنها را ممکن میکند. این مقاله قرابت این موارد حقوق زرتشتی ساسانی با موارد مشابه در فقه اسلامی را نشان میدهد.
پدرام جم
چکیده
ماهیت دو جشنی که در دورة ساسانی آبریزگان و آذرجشن نامیده میشدند، به دلیل درکِ نادرست تقویم ساسانی، در تحقیقات جدید ناشناخته مانده است، اما تفسیر درست این تقویم، که بیرونی آن را شرح داده، میتواند ماهیت این جشنها را به خوبی مشخص کند. این مقاله نشان میدهد که رسم برگزاری این دو جشن به پیش از زمان پیدایش جشنهایی که با یکسانی نام ...
بیشتر
ماهیت دو جشنی که در دورة ساسانی آبریزگان و آذرجشن نامیده میشدند، به دلیل درکِ نادرست تقویم ساسانی، در تحقیقات جدید ناشناخته مانده است، اما تفسیر درست این تقویم، که بیرونی آن را شرح داده، میتواند ماهیت این جشنها را به خوبی مشخص کند. این مقاله نشان میدهد که رسم برگزاری این دو جشن به پیش از زمان پیدایش جشنهایی که با یکسانی نام ماه و روز برگزار میشدند برمیگردد. به علاوه، این دو جشن انگیزة بنیادین انتخاب نامهای تیر و آذر برای ماه نخست تابستان و ماه آخر پاییز در زمان تأسیس تقویم ایرانی بودهاند. در این مقاله رسوم مرتبط با این دو جشن در دوران ساسانی مطالعه میگردد و سازوکار برگزاری جشنهای فصلی در سال سیّار تقویم ساسانی نشان داده میشود. همچنین دلیل پیدایش بدیلهای غیرفصلی این دو جشن و نیز جشنهایی که با یکسانی نام روز و ماه در تقویم زرتشتی برگزار میشدند واکاوی میگردد و در نهایت، تحولات پس از سقوط شاهنشاهی ساسانی در زمان برگزاری این دو جشن در دوران پیش از تأسیس تقویم جلالی و پس از آن تا زمان حاضر بررسی میشود.