کمال الدین نیکنامی؛ مژگان جایز
دوره 1، شماره 1 ، بهمن 1390، ، صفحه 57-80
چکیده
دشت ایذه، دشتی رسوبی واقع در شمال شرقی استان خوزستان است که در سال 1386 طی بررسی‌های سطحی آن تعداد 54 محوطة فراپارینه‌سنگی و اوایل نوسنگی در آن کشف شد. هنری رایت، که پیش از انقلاب این محوطه را مورد بررسی قرار داده بود، اشاره می‌کند که تنها 30 درصد از کوهپایه‌ها را به صورت کامل بررسی کرده‌اند و بنابراین امکان به دست آوردن ...
بیشتر
دشت ایذه، دشتی رسوبی واقع در شمال شرقی استان خوزستان است که در سال 1386 طی بررسی‌های سطحی آن تعداد 54 محوطة فراپارینه‌سنگی و اوایل نوسنگی در آن کشف شد. هنری رایت، که پیش از انقلاب این محوطه را مورد بررسی قرار داده بود، اشاره می‌کند که تنها 30 درصد از کوهپایه‌ها را به صورت کامل بررسی کرده‌اند و بنابراین امکان به دست آوردن «الگوی استقرار» (settlement pattern) در دورة فراپارینه‌سنگی را نداشتهاند. پس از انقلاب نیز در بررسیهایی که در مناطق اطراف دشت ایذه صورت گرفت تعدادی از محوطه‌های عصر سنگ کشف شد. تحلیلهای مکانی محوطه‌های کشف شده در بررسی 1386 و نگاهی به چشمانداز زیستی منطقه نشان میدهد که وجود دو دریاچه که در حوزة آبریز داخلی دشت ایذه شکل گرفته است و جریانهای فصلی همگی از اطراف دشت ایذه به داخل این دو دریاچه سرازیر میشود، به همراه ویژگیهای زمینشناختی منطقه که منجر به شکلگیری غارها و اشکفتهای فراوان در منطقه شده است، عوامل بسیار مهمی در شکلگیری محوطه‌های عصر سنگ محسوب میشده است.
