TY - JOUR ID - 36345 TI - مسئله مرکزیت و استمرار قدرت در حکومت خوارزمشاهیان (628-596 ق) JO - پژوهش های ایران شناسی JA - JIS LA - fa SN - 2252-0643 AU - جعفریان, رسول AU - کمالی, مریم AD - دانشیار گروه تاریخ دانشگاه تهران AD - دانشجوی دکتری تاریخ دانشگاه تهران Y1 - 2013 PY - 2013 VL - 3 IS - 1 SP - 33 EP - 52 KW - حکومت خوارزمشاهی KW - مرکزیت قدرت KW - ساختار حکومت KW - توسعه طلبی DO - 10.22059/jis.2013.36345 N2 - قلمرو جغرافیایی هر حکومت و انتخاب مرکزیتی مناسب برای آن می‌تواند ضامن استقرار قدرت و تداوم حاکمیت باشد، امری که به نظر می‌رسد در حکومت خوارزمشاهی (628-596 ه. ق) چندان مورد توجه قرار نگرفته است. خوارزمشاهیان که انتظار می‌رفت به یکی از بزرگ‌ترین حکومت‌های تاریخ میانه ایران تبدیل شوند، با شکست از مغولان صحرانشین، جریان تغییرات تاریخ ایران را به مسیری دیگر هدایت کردند. آنها پس از شکست حکومت سلجوقی و تصرف بخش وسیعی از قلمرو ایشان، سعی کردند با برگزیدن حکومتی متمرکز راهی متفاوت از سلجوقیان برای بقای خویش بپیمایند. ولی انتخاب خوارزم به عنوان تنها مرکز قدرت و گسستن رشته پیوند با بخش‌های داخلی قلمرو، زمینه عدم استقرار قدرت حکومت خوارزمشاهی و در نتیجه از هم پاشیدن سریع قدرت ایشان را فراهم ساخت. این مقاله سعی دارد رابطه موقعیت جغرافیای و انسانی پایتخت و ساختار قدرت را با توجه به منابع دست اوّل در حکومت خوارزمشاهی بررسی کرده و علل عدم استقرار قدرت سلسله خوارزمشاهی را در بی توجهی به پیوند شکل حکومت و انتخاب پایتخت مورد بررسی قرار دهد، امری که به نظر می‌رسد تا کنون مورد توجه جدی قرار نگرفته است.     UR - https://jis.ut.ac.ir/article_36345.html L1 - https://jis.ut.ac.ir/article_36345_1e66ac5aaa449d081b875adf47402bf5.pdf ER -