سهراب سعیدی؛ علیمحمد پُشتدار؛ حسین قاسمپور مقدم
چکیده
بانگ چاووش در هرمزگان نوائی است عرفانی و روحانی که برای دعوت مردم به محافل و مجالس دینی و یا به زیارت رفتن از آن استفاده مینمایند و آن این گونه است که ملای چاووش خوان بر بلندی رفته ودر حالی که دست بر بناگوش گرفته با آهنگ و صوتی دلنشین اشعاری را در مدح و منقبت امامان میخواند. در گذشته بانگ چاووش خوان مردم را مطلع میکرد که در آن ...
بیشتر
بانگ چاووش در هرمزگان نوائی است عرفانی و روحانی که برای دعوت مردم به محافل و مجالس دینی و یا به زیارت رفتن از آن استفاده مینمایند و آن این گونه است که ملای چاووش خوان بر بلندی رفته ودر حالی که دست بر بناگوش گرفته با آهنگ و صوتی دلنشین اشعاری را در مدح و منقبت امامان میخواند. در گذشته بانگ چاووش خوان مردم را مطلع میکرد که در آن شب مجلس منبر و وعظ برگزار میشود و همین طور این چاووش در حکم اعلان خبر هم بوده است. چاووش خوان بسته به نوع سفری که زائر میرود اشعاری را میخواند و مردم برای بدرقه و حلالیت خواهی به دیدارش میروند و زیارت قبول میگویند. آئین چاووشخوانی نیز یکی دیگر از آئینهای مذهبی استان هرمزگان است که در این استان - با توجه به نسخههای خطی از مرحوم ملا منصف و مرحوم حسینعلی قضائی علیایی – حدود 300 سال سابقه دارد و در حال حاضر هم اجرا می شود.این مقاله با روش تحلیل محتوا و با استفاده از ابزار کتابخانه ، آئین چاووش خوانی در هرمزگان را معرفی میکند.