برای مشاهده مقالات مرتبط با موضوع، روی نام موضوع کلیک کنید.
مهدی اسدی؛ فاطمه کاظمی زاده
چکیده
با تشدید اندیشة ناسیونالیسم پس از جنگ جهانی اول و افزایش سفر و تبادلات فرهنگی، احساسات مشترک میان پارسیان هند و حامیان ناسیونالیسم باستانگرا در ایران شدت یافت. پارسیان هند در نتیجة رشد ناسیونالیسم و توجه به مسئلة سرزمین و ملیت، بهخصوص پس از آغاز جنگهای داخلی در هندوستان و تهدید امنیت مالی و جانی خود، به سرزمین اجدادی و امکان ...
بیشتر
با تشدید اندیشة ناسیونالیسم پس از جنگ جهانی اول و افزایش سفر و تبادلات فرهنگی، احساسات مشترک میان پارسیان هند و حامیان ناسیونالیسم باستانگرا در ایران شدت یافت. پارسیان هند در نتیجة رشد ناسیونالیسم و توجه به مسئلة سرزمین و ملیت، بهخصوص پس از آغاز جنگهای داخلی در هندوستان و تهدید امنیت مالی و جانی خود، به سرزمین اجدادی و امکان بازگشت به آن، بیش از پیش علاقهمند شدند. برای روشنفکران و ناسیونالیستهای باستانگرای ایرانی، که به دنبال راهبردهای اصلاح اقتصاد و فرهنگ ایران به منظور غلبه بر آنچه آنها بهمنزلة یک دورة طولانی انحطاط فرهنگی، فقر اقتصادی و ضعف سیاسی تصور میکردند، رابطه بیشتر با پارسیان هند و کسب حمایتهای همهجانبه از سوی آنها میتوانست نقش مهمی در غلبه بر این انحطاط ایفا کند. دولت پهلوی اول نیز، متأثر از رویکرد ناسیونالیسم باستانگرا و سیاست اقتصادی خود، به مهاجرت پارسیان هند به ایران علاقهمند گردید. پژوهش حاضر درصدد پاسخگویی به این پرسش اصلی است: رویکرد دولت پهلوی اول و پارسیان هند به مسئلة مهاجرت به ایران چه بود؟ یافتههای پژوهش، که با تکیه بر منابع دست اول و براساس روشهای تاریخی صورت گرفته، نشان میدهد بهرغم تمایلات نخستین برخی از رهبران پارسیان هند و علاقة رضا شاه و تلاشهای همهجانبة دولتمردان دورة پهلوی اول، موضوع مهاجرت پارسان هند به ایران به دلیل تضاد با سیاستهای بریتانیا در هندوستان، عدم تحقق عدالت اجتماعی مد نظر پارسیان هند در ایران و ساختار دولت مطلقة پهلوی و دوگانگی در میان پارسیان هند، به شکست انجامید.
نورالدین نعمتی؛ شیوا تقوایی زحمتکش
چکیده
بندر بوشهر از دورۀ افشاریه تا اوایلدورۀ پهلوی مهمترین بندر تجاری ایران در سواحل خلیج فارس بود. همزمان با روی کارآمدن دولت پهلوی اوّل، علیرغم اینکه بندر بوشهر فاقد تأسیسات بندری با معیارهای بینالمللیبود، باز از سایر بنادر ایران فعالتر بود و اکثر شرکتهای تجاری خارجی و تجارداخلی برای وارد و صادر کردن کالاهای خود از این بندر ...
بیشتر
بندر بوشهر از دورۀ افشاریه تا اوایلدورۀ پهلوی مهمترین بندر تجاری ایران در سواحل خلیج فارس بود. همزمان با روی کارآمدن دولت پهلوی اوّل، علیرغم اینکه بندر بوشهر فاقد تأسیسات بندری با معیارهای بینالمللیبود، باز از سایر بنادر ایران فعالتر بود و اکثر شرکتهای تجاری خارجی و تجارداخلی برای وارد و صادر کردن کالاهای خود از این بندر استفاده میکردند. در دورۀپهلوی اول سیاستهای متعددی برای نوسازی کشور اتخاذ و اعمال شد. بخش قابل توجهی ازاین سیاستها، سیاستهای اقتصادی بودند. بخشی از سیاستهای اقتصادی دولت باعثبرآمدن بندر خرمشهر به عنوان بندری با تأسیسات ارتباطی در مقابل بندر بوشهر شد. بخشیدیگر از سیاستهای اقتصادی دولت پهلوی اول، مانند انحصار تجارت خارجی، نیز باعثرشد قاچاق و ناامنی در بندر بوشهر و افول روزافزون آن شد. این پژوهش علت جابجاییمرکزیت تجاری از بندر بوشهر به بندر خرمشهر را در راهبرد اقتصادی دورۀ پهلوی اولجستجو میکند. اگرچه یافتههای این پژوهش رشد آماری تجارت بوشهر را نشان میدهند،اما این هم معلوم میشود که افزایش تجارت خارجی بندر بوشهر به دلیل بالا رفتن حجمتجارت خلیج فارس در پی راهاندازی خط آهن سراسری و از قِبَل شکوفایی تجاری بندرخرمشهر بوده است. با اجرا شدن سیاستهای اقتصادی دولت مرکزی، بندر خرمشهر به بندراصلی ایران در سواحل خلیج فارس تبدیل شد و سهم بندر بوشهر از سیاستهای اقتصادیدولت مرکزی تنها رشد قاچاق، ناامنی و نابسامانی