آزاده شریفی؛ علیرضا حاجیان نژاد
چکیده
فیلولوژی به معنای مطالعة فرهنگ از خلال زبان و توجه به خصلت زبانی فرهنگ است. روش فیلولوژی از قرن هجدهم بخش عمدهای از شرقشناسی اروپایی را در برمیگیرد. توجه به زبانهای شرقی از مطالعات کتاب مقدس آغاز شد، فیلولوژی بهتدریج مسیر خود را از الهیات جدا کرد و به روشی برای فهم زبان و متون شرقی تبدیل شد. نیاز به یادگیری عربی (و سایر زبانهای ...
بیشتر
فیلولوژی به معنای مطالعة فرهنگ از خلال زبان و توجه به خصلت زبانی فرهنگ است. روش فیلولوژی از قرن هجدهم بخش عمدهای از شرقشناسی اروپایی را در برمیگیرد. توجه به زبانهای شرقی از مطالعات کتاب مقدس آغاز شد، فیلولوژی بهتدریج مسیر خود را از الهیات جدا کرد و به روشی برای فهم زبان و متون شرقی تبدیل شد. نیاز به یادگیری عربی (و سایر زبانهای شرقی) تأسیس مدارسی را در اروپا موجب شد نخست در فرانسه و سپس در آلمان، آلمانی زبانها برخلاف همکاران اروپایی خود رویکرد استعماری و سیاسی به مشرق زمین نداشتند و وجه تمایز آنها همین تکیه بر روش فیلولوژیک است. در این مقاله، پس از گذری کوتاه بر شرقشناسی و بیان نقاط عطف ایرانشناسی در آلمان، سنت دانشگاهی فیلولوژی تشریح شده است. سپس اهمیت روش فیلولوژی در دو سنت مهم شرقشناسی آلمان (رمانتیک و فیلولوژیک) بازنموده شده است. سنت رمانتیک بیشتر بر ترجمة متون شرقی تکیه دارد و فیلولوژی را به عنوان ابزاری برای بهبود کیفیت ترجمه میخواهد. سنت فیلولوژیک در پی بازسازی تاریخی متن و زبان است و خط سیر منظمی را دنبال میکند. اهمیت روش فیلولوژی متنمداری و توجه به بافت متن است. فیلولوژیِ کلاسیک منابعی غنی از فرهنگ لغات تا فهرستهای نسخ و تصحیحهای دقیق فراهم آورده است. در این سنت هم تحلیل کتاب مقدس مسلمانان و بازسازی بافت آن نقش محوری داشته است. اهمیت سنت فیلولوژیک در بررسی متن مقدس کنار گذاشتن مفهوم تقدس است که امکان تحقیق در بافت و جزییات متن و نیز پرسش از گویندة آن را فراهم میکند. این مقاله به تبارشناسی فیلولوگهای آلمانی و ردهبندی خدمات ایشان در سطوح ترجمه، فهرستنویسی و تصحیح متون فارسی (و عربی) میپردازد و روند تکامل آن را از نسل اول شاگردان دوساسی (فرایتاگ، فلوگل و فلیشر) تا دورة طلایی شرقشناسی آلمان در قرن بیستم (ریتر و مایر) نشان میدهد. تمرکز مقاله بر تصحیح متون عرفانی و اسلامی و اقدامات شرقشناسان آلمانیزبان در این حوزه است.